Τα παιδιά μας

Το ανήλικο παιδί, μικρής ή εφηβικής ηλικίας αντιμετωπίζεται ως πρόσωπο που φέρει όχι μόνο δικαιώματα σε σχέση με την προστασία και την επιμέλειά του αλλά και δικαιώματα σε σχέση με την έκφραση της άποψης και της ατομικότητάς του. Η καθημερινότητά του πλαισιώνεται από τα πρόσωπα φροντίδας, τα οποία προαιρετικά μπορεί το παιδί να αποκαλεί ’’θεία ή θείο’’. Το κάθε παιδί ακολουθεί τους δικούς του ρυθμούς ενόσω καλλιεργείται η συναισθηματική εξοικείωση. Μέσα από αυτή τη σχέση φροντίδας, παράλληλα γνωρίζει τους κανόνες του σπιτιού και τις υποχρεώσεις του. Ενισχύεται θετικά κάθε βήμα που κάνει, ενώ υποστηρίζεται με κατάλληλες παραπομπές σε ειδικούς, όπου αυτό κρίνεται σκόπιμο.Η επεξεργασία της αλλαγής τρόπου ζωής και η μετάβαση από τη φυσική οικογένεια σε ένα νέο περιβάλλον φροντίδας, η υποστήριξη για τη βίωση της πραγματικότητας την οποία γνωρίζει και η μη απόκρυψη ή συσκότισή της, αποτελούν διαρθρωτικά σημεία για την ψυχολογική θωράκιση του παιδιού στο κομβικό αυτό σημείο της ζωής του. Σε συνέχεια αυτών, με κεντρική έγνοια πάντα την υγιή ανάπτυξη των ανηλίκων, έρχεται η ανάπτυξη σχέσεων και ο εφοδιασμός τους με προσόντα, προοπτικές και στόχους. Τα παραπάνω ασκούνται στο πλαίσιο της επιμέλειας των ανηλίκων, εφαρμόζονται σε κάθε τομέα της ανάπτυξής τους και εξασφαλίζονται με οδηγό τα δικαιώματα του παιδιού.Η έκφραση της ατομικότητας του κάθε παιδιού ενθαρρύνεται σε κάθε τομέα της καθημερινότητάς του από τα πρόσωπα φροντίδας. Γνωρίζουν πως μπορούν να ζητήσουν να μαγειρευτεί κάποιο προτιμώμενο γεύμα, ή να χρησιμοποιήσουν τα ίδια χώρους του σπιτιού για κηπουρική χρήση, διακόσμηση κλπ. Η ένδυση, η επιλογή χτενίσματος, η διακόσμηση του προσωπικού τους χώρου και η συλλογή προσωπικών αντικειμένων διαμορφώνουν τις αναμνήσεις και τα βιώματα παιδικότητας πάνω στα οποία κτίζουν την ταυτότητά τους, και έγκεινται στις δικές τους αποφάσεις. Με τον τρόπο αυτό βιώνουν τη συνέχεια της προσωπικής του ιστορίας και προχωρούν στη συγκρότηση της υποκειμενικής τους ταυτότητας. Θεμελιώδης αρχή του σπιτιού, που εμφυσείται και μεταξύ των παιδιών, είναι η αποδοχή διαφορετικών απόψεων, η ελεύθερη έκφραση με σεβασμό στον διπλανό και η ανταλλαγή γνώσεων με βάση πολιτισμικές, θρησκευτικές και γλωσσικές διαφορές. Πραγματοποιούνται, για την εξασφάλιση αυτού, ατομικές ή ομαδικές συζητήσεις των παιδιών με τους φροντιστές, εστιασμένες παρεμβάσεις, μικρές παρουσιάσεις από ψυχολόγο ή κοινωνικό λειτουργό και χρησιμοποιούνται εργαλεία όπως παιχνίδια ρόλων κ.α.