Το συγκεκριμένο κείμενο είναι αντιγραφή από το Χαμόγελο του παιδιού και το βάζουμε ως δείγμα μιας ιδέας για το Blog.
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Η χρήση του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχουν αυξηθεί ραγδαία τα τελευταία χρόνια, φαινόμενο το οποίο παρατηρείται ιδιαίτερα κατά την εφηβική ηλικία. Σύμφωνα με ερευνητικά δεδομένα, το 93-97% των εφήβων ηλικίας 13-17 ετών χρησιμοποιούν τουλάχιστον μια πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ οι έφηβοι/ες αναφέρουν ότι κατά μέσο όρο, σε ημερήσια βάση, χρησιμοποιούν τρεις διαφορετικές πλατφόρμες. Τα παραπάνω συνεπάγονται ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατέχουν μια κυρίαρχη θέση στη ζωή και στην καθημερινότητά τους. Οι έφηβοι/ες αφιερώνουν σε μεγάλο βαθμό τον ελεύθερο χρόνο τους στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης στις οποίες απασχολούνται, κατά μέσο όρο, 3 περίπου ώρες ημερησίως (Barry, Sidoti, Briggs, Reiter, & Lindsey, 2017).
Ηλεκτρονικός Εκφοβισμός (Cyber bullying) Η φύση του διαδικτύου (ανωνυμία, ταχεία διάδοση πληροφοριών, μεγάλο κοινό, δημοσίευση προσωπικών δεδομένων) και η αυξημένη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχουν συμβάλει στην ενίσχυση του φαινομένου του ηλεκτρονικού εκφοβισμού (cyber bullying) (Νικολόπουλος, 2009). Αυτό συμβαίνει, καθώς μέσω του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, οι φήμες και τα σχόλια μπορούν να διαδοθούν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, τα άτομα δε γνωρίζουν ποιος/α βρίσκεται πίσω από την οθόνη, τα ηλεκτρονικά ίχνη δεν μπορούν να εντοπιστούν χωρίς ειδικές γνώσεις, ενώ το άτομο που εκφοβίζεται ηλεκτρονικά δεν έχει κανέναν έλεγχο, καθώς ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένο χώρο ή χρονική περίοδο, όπως είναι για παράδειγμα στην αυλή του σχολείου ή στο σχολικό ωράριο (Kowalski, Limber, & Agatston, 2012; Sygollitou, Psalti & Kapatzia, 2010; Hinduja & Patchin, 2008). Ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός, λοιπόν, ορίζεται ως το φαινόμενο κατά το οποίο «ένα άτομο ή μια ομάδα ατόμων, χρησιμοποιεί ηλεκτρονικά και διαδικτυακά μέσα επικοινωνίας επανειλημμένα και για μεγάλο χρονικό διάστημα με στόχο να επιτεθεί από πρόθεση σε ένα άλλο άτομο που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του/της» (Smith et. al., 2008).
Οι γονείς που αντιλαμβάνονται περιστατικά ηλεκτρονικού εκφοβισμού είναι σημαντικό:
Να διαχειριστούν με ψυχραιμία την πληροφορία που τους δίνεται και να είναι καλά ενημερωμένοι για την έννοια του ηλεκτρονικού εκφοβισμού.
Να καθησυχάσουν και να ακούσουν το παιδί τους, με ζεστασιά και όντας ενθαρρυντικοί. Η ζεστασιά, εξάλλου, στις οικογενειακές σχέσεις συνδέεται άμεσα με μειωμένο κίνδυνο τα παιδιά να βρεθούν σε θέση, είτε θύτη, είτε θύματος ηλεκτρονικού εκφοβισμού (Elsaesser, Russell, Ohannessian, & Patton, 2017).
Να προσπαθήσουν να μάθουν όσα περισσότερα στοιχεία γίνεται.
Να ζητήσουν από το παιδί να τους δείξει συνομιλίες και μηνύματα στον υπολογιστή.
Να εξηγήσουν στο παιδί ποιες συμπεριφορές είναι αποδεκτές και ποιες όχι. Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους και να σέβονται τα δικαιώματα των άλλων.
Να θέσουν όρια στις αντιδράσεις των παιδιών. Τα όρια βοηθούν τα παιδιά να κατανοήσουν τους κανόνες, καλλιεργούν την υπευθυνότητα, βοηθούν την αναγνώριση των δυνατοτήτων τους, εξασφαλίζουν τη σωματική και ψυχική ασφάλεια, ενισχύουν την αυτοπεποίθηση και την ανεξαρτησία (Martin, 2008).
Να συζητήσουν για την ενσυναίσθηση, την ηθική, τον σεβασμό και τη διαφορετικότητα και ότι αυτά υπάρχουν τόσο στην πραγματική, όσο και στην εικονική διάσταση.